Αφίσα και έντυπο που διανέμονται στη πόλη των Ιωαννίνων επ’ αφορμής των επερχόμενων εκλογών.
Το έντυπο τυπώθηκε από την τυπογραφική κολλεκτίβα Titivillus
Αντιεκλογική συγκέντρωση, Πέμπτη 18 Μαϊου ώρα 19:00 στο Κουρμανιό.
Ο κόσμος δεν αλλάζει
με την συμμετοχή ή
μόνο με την απόχη από
τις εκλογικές διαδικασίες…
Μαθημένο είναι τ’ αρνί
να κουρεύεται το Μάη.
Η μέρα των εκλογών πλησιάζει. Πρωτοσέλιδα για σωτήρες, αναρτήσεις με υποσχέσεις, ψεύτικα νούμερα και δημοσκοπήσεις,
debate, καλλιστεία και αγωνία για τον “επίγονο” του θρόνου είναι από αυτά τα λίγα που θα κρατήσουν την παράδοση ξεπλύματος
της τετραετίας των ψεμάτων. Πράσινες, κόκκινες και μπλε φυλλάδες βομβαρδίζουν καθημερινά, προσπαθώντας να πείσουν το
πόσο καλοί άνθρωποι είναι και το πόσο δεν νοιάζονται και δεν εργάζονται σκληρά για το κεφάλαιο αλλά για το δικό μας καλό. Μία παράδοση που θέλει να καυχιέται το άρωμα της ελευθερίας μέσα σε μπόχα σκοταδισμού.
Φαντάζει υπέροχο σαν ιδέα λοιπόν, μέσα στους αιώνες, η κάθε νίκη απέναντι σε κάθε δυνάστη και σε ολοκληρωτικά καθεστώτα η ελευθερία ψήφου, όπως και η ελεύθερη έκφραση της γνώμης και των πολιτικών απόψεων. Ποιος/-α θα φανταζόταν άραγε από το 1844 και μετά, προερχόμενοι από ένα καθεστώς αυτοκρατορίας, πως θα μπορεί να επιλέξει τον δικό του-της εκπρόσωπο “σωτήρα” (Σαν να φτιάχνεις χαρακτήρα στο LOL ένα πράγμα); Το λες και ουτοπία. Ποια θα περίμενε μετά την πτώση της χούντας να κυκλοφορεί ελεύθερη δίχως να φοβάται μη τη συλλάβουν ή τη σπάσουν στο ξύλο για τα κομμουνιστικά της ιδεώδη και πολιτικά φρονήματα; Το δημοκρατικό πολίτευμα με την ελευθερία ψήφο ανάβοντας το πράσινο φως ακόμα και σε κομμουνιστικά κόμματα, φαντάζει ακόμα πιο κουλ και δυο φορές ουτοπία. Η λέξη ελευθερία όμως στο μυαλό του καθένα και της καθεμιάς μεταφράζεται τελείως διαφορετικά. Η προεδρευόμενη κοινοβουλευτική Δημοκρατία, όπως και όλα τα καθεστώτα που έχουν υπάρξει στην ανθρώπινη ιστορία, δεν θα μπορούσαν να μην εκμεταλλευτούν αυτή την λέξη. Ακόμα και οι Ναζί μιλούσαν για ελευθερία. Στην πραγματικότητα όμως για ποια ελευθερία μιλάνε;
Σίγουρα το κράτος και το κεφάλαιο δεν αναφέρονται σε κάποια ελευθερία που θα περιορίζουν τα ίδια ως προς την κερδοφορία τους, την ανάπτυξη τους και τον επεκτατισμό τους. Προφανώς είναι δεδομένο ότι το καθεστώς της ανάθεσης σου δίνει την ελευθερία επιλογής υποψήφιου καταπιεστή για τα επόμενα 4 χρόνια. Το μόνο που χρειάζεται είναι να επιλέξεις το lifestyle, το αν φοράει γραβάτα, τόπο καταγωγής και αν κάνει ρουσφέτια. Καμία κυβέρνηση δεν την ενδιαφέρει για το αν εσύ έχεις να φας και να πληρώσεις το νοίκι, φόρους που σου επιβάλανε. Καμία κυβέρνηση δεν την ενδιαφέρει επίσης αν έχεις πρόσβαση σε υγεία και εκπαίδευση.
Κανένας επαγγελματίας σωτήρας δεν ενδιαφέρεται για το αν θα σε στείλει σαν το πρόβατο στη σφαγή σε κάποιο πόλεμο για τα συμφέροντα κάποιας εταιρείας ακόμα και αν σου δίνει την επιλογή ελευθερίας με ποια μονάδα θες να πας να σφαχτείς.
Επί της ουσίας οι εκλογές είναι εργαλεία του κεφαλαίου που χρησιμοποιεί ανάλογα με τις αναγκαιότητες του, ως προς την αφομοίωση της μάζας και την καταστολή της, σε περίπτωση αντίδρασης σε αυτά που της επιβάλει. Σίγουρα μία κυβέρνηση από μόνη της φαίνεται πολύ ξενέρωτη, οπότε για να δέσει καλύτερα το γλυκό, έννοιες όπως έθνος, θρησκεία, πατρίδα βομβαρδίζουν τη συνείδηση σου από μικρή ηλικία για να παραμείνεις πιστός στους εκμεταλλευτές σου. Οι εκλογές δίνουν στην εργατική τάξη την ψευδαίσθηση πως έχει την επιλογή για μια καλύτερη ζωή και στο κεφάλαιο τη δυνατότητα να ανακυκλώνεται δίνοντας, ανάλογα με τους συσχετισμούς, το προνόμιο σε όσους το στηρίζουν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που κάθε φορά πας να ψηφίσεις τους ίδιους και τους ίδιους που σε φτάσανε στο χείλος του γκρεμού. Ατάκες από τυχοδιώκτες που θέλουν να μιλάνε για συνταγματικά δικαιώματα και για πολέμιους ελευθερίας, όσους αμφισβητούν αυτούς τους ίδιους που έχουν παραβιάσει με μανία όλα τα παραπάνω. Αυτοί που εκπροσωπούν το σύνταγμα είναι οι ίδιοι που το έχουν κατουρήσει και έχουν γελοιοποιήσει και καταστείλει κάθε εργατικό αγώνα και κεκτημένο. Στις εκλογές λοιπόν δεν ψηφίζουμε αλλά διεκδικούμε στα οδοφράγματα της πραγματικής ελευθερίας εμείς οι ίδιοι, οι σωτήρες του εαυτού μας.
…αλλά με την οργάνωση και
την αντίσταση στο σύστημα
που γεννά καταπίεση
και εξαθλίωση
