ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΥΣΙΕΣ,
ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΕΣ
Η απεργία της 1ης Μάη πλησιάζει, μαζί και η ανάγκη να δηλώσουμε μαζικά την άρνηση μας στο ζόφο που βιώνουμε. Ένας ζόφος που συναντάται σε πολλά επίπεδα. Ως εργαζόμενοι-ες ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι-ες με υπερεντατικές συνθήκες εργασίας, ξεχείλωμα του ωραρίου μας με ανασφάλιστες ώρες εργασίας καθώς και πενιχρούς μισθούς σε σχέση με το όλο και αυξανόμενο κόστος ζωής. Τη στιγμή που οι τιμές των βασικών αγαθών όλο ανεβαίνουν, συμπεριλαμβανομένων της στέγασης, τη ενέργειας και ύδρευσης, οι μισθοί μας δε μπορούν να ανταποκριθούν. Το κράτος για άλλη μια φορά αποφάσισε για να κατευνάσει τον οποιονδήποτε αναβρασμό της κοινωνίας και ταυτόχρονα να ποντάρει σε καμιά ψήφο, να κάνει μια γελοία αύξηση του μισθού. Με τον τρόπο που είναι φτιαγμένο το φορορολογικό σύστημα, τη μικρή αυτή αύξηση δε θα τη δούμε καν στους μισθούς μας γιατί θα τα πληρώσουμε στην εφορίαU+0020.
Για τα αφεντικά είμαστε τελείως αναλώσιμοι-ες. Σε εβδομαδιαία πλέον βάση συμβαίνουν δεκάδες εργατικά ατυχήματα στους χώρους δουλειάς που τα περισσσότερα με πιέσεις και απειλές των αφεντικών δεν γίνονται γνωστά. Παρά τις προσπάθειες να μας πείσουν πως ήταν η κακιά στιγμή ή οι εργαζόμενοι-ες δεν πρόσεχαν, δε μπορούν στο τέλος να κρύψουν πως οφείλονται είτε στην έλλειψη μέτρων ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, είτε στις εξουθενωτικές συνθήκες εργασίας. Σε όλες τις περιπτώσεις τα αφεντικά προσπαθούν να βγάλουν παραπάνω κέρδος με κίνδυνο των ζωών μας.
Η περίπτωση των Τεμπών επιβεβαιώνει αυτόν τον κανόνα. Όταν για χρόνια υποβαθμίζουν τις δημόσιες μεταφορές, τις αναθέτουν στους ιδιώτες και μπορεί ακόμη σε ένα τρένο να μεταφέρουν επικίνδυνα χωρίς άδεια υλικά δείχνει ότι οι ζωές μας δεν έχουν ιδιαίτερη αξία. Αντίστοιχα, η συνεχής υποβάθμιση της δημόσιας υγείας οδηγεί τους ανθρώπους της τάξης μας σε περεταίρω έξοδα στα οποία πολλές φορές δε μπορούν να ανταποκριθούν.
Για την παραπάνω συνθήκη και για άλλα τόσα που μπορεί να βιώνει ένας εργαζόμενος-η είναι σημαντικό να απεργήσει. Η απεργία αποτελεί σημαντικό εργαλείο στα χέρια των εργαζομένων και μέσω αυτής έχουν κερδηθεί πολλοί αγώνες στο παρελθόν. Η χρήση της σαν μέσο αγώνα τρομάζει κράτος και αφεντικά και για το λόγο αυτό προσπαθούν να τη ποινικοποιήσουν και να δυσχεράνουν τις διαδικασίες διεξαγωγή της.
Το παράδειγμα της απεργίας στις 28 Φλεβάρη είναι χαρακτηριστικό της δύναμης που έχει μια απεργία. Με πολλά μαγαζιά και επιχειρήσεις κλειστά και τον κόσμο να βρίσκεται στους δρόμους και να διεκδικεί. Κράτος και αφεντικά προσπάθησαν να αλλάξουν τα χαρακτηριστικά της απεργίας και να μετατρέψουν τη μέρα σε ένα μνημόσυνο. Ιδιαίτερα οξύμωρο αν αναλογιστούμε το ρόλο που έπαιξε το κράτος στο έγκλημα των Τεμπών και στην προσπάθεια συγκάλυψης του και την ίδια στιγμή την αδιαφορία που δείχνουν τα αφεντικά για την ανθρώπινη ζωή, με τις εκατοντάδες εργοδοτικές δολοφονίες που βαφτίζουν εργατικά ατυχήματα. Πολλοί εργοδότες ακόμη απείλησαν εργαζόμενους-ες πως αν απεργήσουν θα απολυθούν ενώ άλλοι το έπραξαν κιόλας. Ανάμεσα σε αυτούς και η εργοδοσία του Hall of Brands στα Γιάννενα. Εργαζόμενος απολύθηκε μόλις ανακοίνωσε τη συμμετοχή του στην απεργία της 28ης Φλεβάρη. Σύμφωνα με το σωματείο μάλιστα η συγκεκριμένη επιχείρηση έχει προσπαθήσει και στο παρελθόν να απολύσει εργαζομένου μετά από ανακοίνωση απεργίας. Από τις καλύτερες απαντήσεις λοιπόν που μπορούν να δώσουν οι συνάδελφοι-ισσες του για την άμεση επαναπρόσληψη του είναι να συμμετάσχουν μαζικά στην απεργία της 1η Μάη. Για να δείξουν στην πράξη στην εργοδοσία πως οι προσπάθειες εκφοβισμού δεν περνάνε. Τα πράγματα είναι πιο απλά απ’ όσο νομίζουμε. Ή θα αφήνουμε τις ζωές μας σε αποφάσεις άλλων και θα γκρινιάζουμε χωρίς να κάνουμε τίποτε ή θα αγωνιστούμε μακρυά από τη λογική θα βγάλει άλλος το φίδι από τη τρύπα. Ας συμβάλλουμε με τη σειρά μας η απεργία της 1η Μάη να έχει αποτέλεσμα.
ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΣΤΟ HALL OF BRANDS
1η ΜΑΗ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
